Göçebe

Gönül göçebesiyim. Gönüllerde gezip gezip bir köşeye çekilip yıldızları izlemektir işim. Kalbimin içinde anlatacak ne çok şey var şimdi , buna hiç halim yok.  Susmak istiyorum. Dinlenmek. Dalgalara karışıp duymak istiyorum. Kaşif keşfetmekten yorulursa dururmuş. Durduğunda durmayı keşfetmeye başladığını anlarmış. Bir kaşif olabilirdim, bu kadar yorulmasaydım. İnsanı sahiden günahları mı uzak kılar dostluktan? Dostluktan uzaklaşan insan aniden düşer mi günahların koynuna.  Bu dünyada yapayalnız hissediyorum bugünlerde. Yalnızlık beni ürkütmüyor. Yine de çok sevdiğimiz insanlara yaklaşamamak acı. En acısı bu sanırım. Yoğun bir yokluk. Kısa bir hiçlik tecrübesi. Keşke bisiklete binip uçup gitsem buralardan. Masal çocuk olsam bir kez daha.  Bencilliklerin doğallığını anlıyorum. Kimseye bir kızgınlığım yok. Varlık böyle bir hal. Sadece keşke bu kadar anlamasaydım. Kalbimin içinde olup bitenlerden oldukça habersiz bir yaşamak bugünlerde. Tez vakitte kurtulmak nasip olur ümidiyle.