Göçebe

 Kendimizi kandırdığımız doğrudur. Pek çok gün hiç durmaksızın hem de bile bile yalandan yaşadığımız doğrudur. Anlamanın kıyısında otururken mesela hiç anlaşılmadığımız doğrudur. Ama anlamak da anlaşılmadığımız her an da o kadar büyük ayrıntıları değil hayatın. Bunu çok şık unuttuğumuz da doğrudur. Her tercih bir vazgeçmek taşır koynunda yani yin ve yang. Bir mandalina bahçesinde aniden büyüyen bir yangın gibi. Kendimizi kandırdığımız gerçeğin döşeğinde uyurduk her gece sen ve ben yin ve yang. Ama önemi çok küçüktür bunun da. Biz her gün hep yeniden karışırken yeryüzünde havaya ve toprağa bütün bunlara mı bakacağız Allah aşkına.  En büyük gerçekler en süslü yalanların arasına oturdu tıpkı gelip senin dizine başımı yasladığım günler gibi. Hem en gerçek hem en yalan nasıl birbirine dokunurdu bu kadar hiç anlayamadan öleceğim. Hiç anlamadan gittiğim o yerde her şeyin asıl olma sebebini hissedeceğim. 

" gözlerini yaşlı gördüm anacığım seni düşümde, dua edip duruyordu mutluluğum için ta denizler ötesinde oysa ben yitirdim anacığım bütün özgürlüğümü sardı bütün zerrelerimi bu acı ta derinden derine yüreğimde bir sızı gözlerini yaşlı gördüm anacığım seni, düşümde" Bir zaman kaybı gibi yaşamak ile hayatın anlam arayışında olmak birbiriyle çok benzer bir eksende dolaşırlar. Dışarıdan bakıldığında insana, içeride hangi evrede olduğu pek anlaşılır olmaz.  Görüntüde aynı eylemsizlik yansır insanların izlenimlerine. Birinde dört bir yandan çekildiği hissiyle hareket edemez insan ; diğerinde hareket etmediğinin farkında bile değildir. Birinde yazamaz , zihnine aynı anda hücum eden düşüncelerden ; diğerinde yazamaz eli kaleme giderse ne yapması gerektiğini bilmediğinden.  Hayatta kolay yol yoktur. insan her an yaratılışının tamamlanmasına katılmasına müsaade edilen tek varlıktır. Bu nasıl kolay yoldan olması beklenecek bir vaziyet olabilir ki?  " Oysa ben yitirdim anacığım bütün