Göçebe

sonsuza açılan kapılarda bekciye selam vermelisin Alışılagelmiş içindeki tuhaflik kadar yalnızsın burada, eskiyi silmelisin. Dovmelisin yağmuru avuçlarında  Kelimenin yaraladigi. öğretmenini kaybettiği gündür dağlarda çocuğun, . bir çocuğu kaybettiği gün okul sırasında .diğer çocuk.. diğer çocuklar zaten hep yalnızdır 15 Vagonluk Hayatlar 15 Vagonluk Hayatlar Üç adım sonra ayağım boşluğa gelecek ve istasyondan aşağı yuvarlanıp son kez...Evet üç gündür yolculuk ettiğim trende her yemek ve çay molasında kendimi trenin rayları arasında ezilirken buluyordum. Yanımdaki kırçıl saçlı adam her seferde ardımdan donuk gözlerle bakakalıyordu. Ona dahi bunu yapmaya hakkım yokmuş gibi hissetmem de ne demek oluyordu? Bir sigara yakıp vagonların arasında volta atmaya başladım. Dünyamın şimdi bu 15 vagon ve 15 vagondaki farklı ünvanlardan aynı bencilliklere uzanan hayatlardan ibaret olduğunu her duman çekişimde bir kez daha kavramak artık bir çesit hissizleşmeye sebep oluyordu. 1. Vagonu yine

Kandan zevk almanın ne olduğunu bilmiyor muyuz? Kafası kesilmiş adamlar görmeyişimizin sebebi bundan hoşlanmayacak oluşumuz mu sahiden? dertleşmek için burdayım artık.. kimsin kimsesiz misin diye soranlara cevabım olsun.  çelişiyoruz her gün kendimizle bir kez daha.. insan niçin yazar ki bir blog sayfasına? ne amaçla?  duyan yokmuş, gören yokmuş, kalbini dinleyip yarasını saran yokmuş.. insan niçin aslı siyah bir ekrana parmak uçları ile tek tek iz düşürür ki?  yalnızlık.. savaştır aslında insanın kendi varlığıyla.neden kurduğum her cümle daha önceden kurulmuş gibi? neden ben bir fotoğraf çekersem daha güzeli zaten muhakkak kadraja alınmış gibi ve neden bir kuytu keşfettiğimi düşünsem bir başkası tarafından önceden girilmiş gibi?  koskoca bir derya içerisinde daha önce dokunulmamış bir tek boşluk yok sanki ve niçin rahatsızım bu gerçekten? ağır gelen şeyler kaplerimize, bir intihar teşebbüsüyle unutulacak kadar basit.. hani olur ya dizilerde köşeye sıkışan kötü karakter affı i