Hatalarla Dolu Dopdolu Bir Kalp
Sevgili Okuyucu, Sizi yakınlarda tutmadığımı itiraf ediyorum. Zira kendimi size açmamın kendimden kaçışımı zorlaştıracağından hiç şüphem yok. Bu nedenle kalbimi karşıma almaktan kaçtığım müddetçe, sizden de kaçıp duruyordum. Başımdaki çizgilerden bulutları alıp da önüme düşünmeye başladığımda ise işlerin artık benim için hiç de eskisi gibi olmadığını, olamayacağını kavradım. İnsanlığın binlerce biçiminden yalnızca birini yaşamımla tecrübe ederken, insanlığa ve insana dair genel geçer çıkarımlar yapamayacağımdan artık emin oldum. Bu nedenle boyumu aşan cümleler kurmak beni eskisinden daha çok ürkütmeye başladı diyebilirim. Eskilerde sevdiğim hiçbir şeyi sevmez olduğum bugünlerde, kendime ait çelişkileri bile yakalayamazken kime neyi nasıl anlatayım sevgili okur? İşte tam da bu yüzden, çocukluğumdan beri yazmağa olan merakım artık iyiden iyiye azaldı. Artık yalnızca içini yazıya döken bir kimseyim bu yeryüzünde. Ne bir kişiye ilham olmak gibi bir hayalim ne de bunun gerçekleşebilece...