Mektup

 Özlemekten daha zor bir his var sevgili okuyucu, özlediğini kendine dahi itiraf edemeyeceğin birini özlediğini bilmek. Bazen hayat çok zorlaşıyor, bazen bütün yollar karmakarışık bir hal alıyor. Böyle zamanlarda bir arkadaşımın benim yolumu aydınlatabilmesini çok özlüyorum. Onunla paylaştığım iç dünyamda oluşan düğümleri sabırla ve merhametle çözmek için saatlerce uğraşmasını çok özlüyorum. Bana, hayatı öğretmek için çabaladığı anları çok özlüyorum. Arıyorum sevgili günlük, bu hissi çok arıyorum. Çünkü, bir kimsenin merhametle, dürüstlükle size sizi anlatabilmesi güzel bir şeydir. Hem birisi tarafından bu kadar berrak bir şekilde tanınmanın yarattığı ferahlık, hem anlaşılmanın insanın içinde oluşturduğu güven hissi paha biçilemez. Üstelik bu arkadaşımdan pek çok şey aldığım gibi kendisinin benden beslendiğini de görmekteydim. Bunu da ayrıca özlüyorum. Kalbimin içi hep hasretliklerle doldu. Eskiden ölüm dışında hiçbir şeyin insanların birbirlerine içinden geçenleri söylemesine mani olmayacağına inanırdım. Bu düstur ile yaşamımı sürdüreceğime çok inanmıştım. Şimdi pek çok insan var karşıma alsam içimde düğümlenip düğümlenip dile dökemeyeceklerimden oluşan koca bir yığınla karşısında susacağım. 

Arkadaşım.. Seni gerçekten özlüyorum. İçimdeki duyguların samimiyetine ve saflığına güvenerek, beni ciddiye alarak, sözlerimi ve benim düşüncelerimi esas kabul ederek içimde oluşturduğun muhabbeti ve saygıyı tahmin bile edemezsin.  Hayatıma giren herkes için ne kadar şükrettiğimi iyi bilirsin, senin için de hep  şükredeceğim. Hayatımda olduğun için teşekkür ederim. 

Bu yazdıklarımı okumanı ister miydim? Bunu bilmiyorum. Sadece, içimde biriken özlemi dile döküp biraz ferahlamak istedim. Seninle konuşma ihtiyacımı buraya döktüğüm cümleler ile ferahlatmak istedim. Çünkü kafam çok karışık, bildiğin meseleler aslında, iş güç, yüksek lisans, hayaller ve akademik faaliyetlerdeki rota, geçim derdi, bireysel özgürlük, kimseye muhtaç olmadan birtakım çalışmalar yapacak gücü ve enerjiyi toparlayabilmek... Bu konularda fikrini alabilmeyi çok isterdim. Mesela kendime çok ani bir kararla aldığım genç odası takımını sana hevesle anlatabilmeyi, arkasında yatan derinlemesine duygusal sebepleri sana anlatırken analiz etmeyi çok isterdim. 

 Zihnimi diriltip, ayıklayıp, odaklanmama yardımcı olmanı çok özledim. Geçmişte söylediklerini hatırlamaya çalışıyorum. Yol haritasız yol bulmak da bir maceracı olmak demektir diyerek kendimi avutuyorum. Maceralar çok da yorucu oluyor pek tabi. nasip diyelim :)

Selam ile