Özlenen Acılar

Acının gıpta edilen hali de mümkündür . Bildiniz  mi ?

Kalbimiz . Çok çaresiz değil mi Mora. Hiç gelmeyenin bekleyeni olmakla sinanmiş , yorulmuş, dışlanmış çoğu kez bu mahzunluguyla.
Hiç gelmeyecek olan dendiğinde,
Neden bir insan gelir ki hemen hatrimiza ?

Yaklaşıyor yaklaşmakta olan denilince akla gelen  çoğunlukla insan olmayacak mesela

Ah üzgün, çaresiz , sıkılgan , gözleri hep hüzün dolu Mora.. insan çünkü hep uzaklaşan , hep uzakta kalandir.
Yaklaşmak çoğu zaman insana aşina bir fiil olarak hatirlanmayacaktir.
Ah Mora, unutmaksa, çok fazla bize ait olan .
Iste bak , eskimiş dilimizde 'nisyan'... dilimizde eskimiş bir sürü insan .

Sen de unuttun değil mi bir sürü ismi? Geçmişimde bir günlük arkadaş olduğum  bir çocuk vardı .. bir gün boyunca birlikte planlar yapmış , hayaller kurmuş, oyunlar oynamış bir de yaralı bir kuşu iyilestirmistik. Avuclarimizla topraktan solucan çıkarıp onu beslemistik . Bana gelecekte icat etmek istediği makinelerin planlarını anlatmıştı . Bir de birlikte bir çizgi film izlemiştik Mora. Bak gördün mu ? Adıni çıkartamadım ..

Sen de  unuttun değil mi?. Unutuldun da çoğu zaman. Adına şiirler yazılan bir kadın olmadın .
Hem  adına şiirler yazılan bir kadın olmadiysan, senin tercihin olup olmadığını kim bilebilirdi bu durumun?

Çoğu kez tercihlerimizi kendimiz yaparız ve hayat bizi kandırır aslında. Ipleri elinde tutuyor gibi davranır, hayat biraz kendini beğenmiştir. Bize verilen iradenin de sahibiymis gibi hissettirir çoğu zaman.


Tercih hakkımız olduğu sürece ipler bizim ..
Sakın korkma.