Kayıtlar

9 Aylık Bir Hanımefendi

  Yazının büyüsüne kapılmış bir kadının, hayatın büyülü taraflarına duyduğu arzuların peşinden giden bir kadının doğum günlerinden birinde, onunla sohbet etmeye hoş geldin sevgili okuyucu. Geçtiğimiz yılın en büyük olayı ne diye düşünüyorum şimdi, bu gece.. Buraya en son geldiğim vakitlerde hayatım için verdiğim kararlarda nasıl korktuğumu hatırlıyorum. Çok zorlandığım, kararsız kaldığım, belirsizliğe atladığım, yalnız hissettiğim zamanlardan geçtim. ancak ait olduğum dünyayı bulmaya doğru cesaretlenmeme destek olan tüm yakınlarımın varlığına şükrederek, bugün bulunduğum yerden oradaki kendime şefkatle sarılıyorum. o kıza bugün yaptığı şeyler, bugünkü hayatı gösterilmiş olsa bir dakika bile şüpheye düşmeden yola düşerdi :) Ama ne bir dakika erken ne bir dakika geç kalınmış bir yol bu sefer yürüdüğüm. uzunca zaman rüzgara karışıp sürüklendiğimi hissettiren bütün anılarım şimdi beni gökyüzüne taşımak için sıra sıra dizilmiş bulutları andırıyorlar.   Sevgili okur, son yılımda yazmaktan ço

İşten Ayrılmak, Akademiye Atılan İlk Adımlar, Üretkenlik ve Kafa Karışıklıkları

Hukuk Fakültesinden mezun olan her öğrencinin tecrübe ettiği staj deneyimini tamamlamanın haklı gururu ile yazıyorum bu satırları. Yüksek lisans eğitimi almanın tadına vardığım bugünlerde Erasmus fikri aklıma düşüverdi. Hayatımın şekillenişini izlerken, yapacağım konferansları ve çalışmam gereken konuları derin derin düşünürken bunların hiçbir yaraya dokunmaması korkusu da içimi derinden etkiliyor. Tutku, sevgili okuyucu. Aşk, arkadaşlık, çalışmak, kendi halinde bir dünya kurmak, birlikte uçmak, koşmak, yürümek, durmak. Yeryüzünde aidiyetsiz hissetmekten yorgun düştüğüm bugünlerde artık kendim için yeni bir perdenin açıldığını seziyorum. Rotamın daha güvenli bir alana doğru yol aldığını hissediyorum. Bu ülkenin bir ferdi olduğum için kendimi iyi hissediyorum. Yurtdışında yaşamak beni nasıl hissettirir, bunu Erasmus düşüncesi ile internette üniversite bakınırken bir kere daha sorguladım. Çok tuhaf ama yurtdışında yaşamaktan ödüm kopuyor. Ülkemin her köşesi benim için sıcak, yurtdışının

Mektup

 Özlemekten daha zor bir his var sevgili okuyucu, özlediğini kendine dahi itiraf edemeyeceğin birini özlediğini bilmek. Bazen hayat çok zorlaşıyor, bazen bütün yollar karmakarışık bir hal alıyor. Böyle zamanlarda bir arkadaşımın benim yolumu aydınlatabilmesini çok özlüyorum. Onunla paylaştığım iç dünyamda oluşan düğümleri sabırla ve merhametle çözmek için saatlerce uğraşmasını çok özlüyorum. Bana, hayatı öğretmek için çabaladığı anları çok özlüyorum. Arıyorum sevgili günlük, bu hissi çok arıyorum. Çünkü, bir kimsenin merhametle, dürüstlükle size sizi anlatabilmesi güzel bir şeydir. Hem birisi tarafından bu kadar berrak bir şekilde tanınmanın yarattığı ferahlık, hem anlaşılmanın insanın içinde oluşturduğu güven hissi paha biçilemez. Üstelik bu arkadaşımdan pek çok şey aldığım gibi kendisinin benden beslendiğini de görmekteydim. Bunu da ayrıca özlüyorum. Kalbimin içi hep hasretliklerle doldu. Eskiden ölüm dışında hiçbir şeyin insanların birbirlerine içinden geçenleri söylemesine mani olm

Bir Akşam Sohbeti

 Sevgili Okuyucu, Doğrular birbirine göz kırparak geçiyor halkımızın arasında. Birlikte yaşamak bundan belki biraz daha zor. Teğet geçiyoruz her gün kendi hikayemizin bir başka açısından. Ama çok zor bütün sevdiklerinin hayatına bakışıyla başa çıkmak. Çok zor sevgilinin gözlerinde yorgunluğu görüp yeterince çabalamamış gibi hissederek mahcup mahcup başını yastığa koymak. Kalbim yoruluyor sevgili günlük. Siyasi meselelerden, gündemin yorgunluğundan, izinlerden, sevilmekten, güvende tutulmak uğruna yaşamamı geciktirdikleri günlerimden kalbim yoruluyor. Kalbimin yorgunluğunu anlatamamaktan kalbim yoruluyor. Kime, neyi, nasıl anlatacağım bilmiyorum. Kime, neyi, nasıl açıklayacağımı da bilmiyorum. Bakış açıları sevgili günlük. Beni çok yoruyor. Bakış açıları, pek çok şeyi değiştiriyor. Benim bu açılardan bakacak kadar kafamı çevirmeye gücüm, takatim kaldı mı bilmiyorum. Kalbim, kendi mücadelesini değerli kılıyor görüyorum. Kalbim bu mücadeleyi yaşarken kimsenin görmesini ummadan yürüyor. Am

Günce/

Bir ağacın kovuğuna sığınmış, dışarıda yağmurlar yağarken bebeklik battaniyesinin altında uyuduğu için güvende hisseden bir kız çocuğu gibi hissediyorum. 24 yaşında, üniversiteyi bitirmiş, mesleğinin henüz başlarında biri böylesine savunmasız, sahipsiz hissetme hakkına sahip midir? Yoksa meydana çıkıp bütün zorluklara göğüs gererek mücadele mi vermelidir hayata karşı?  Ben bir insanım. İnsan olduğum için haklarım var. İnsan olduğum için tarihten bu yana kocaman bir bütünün doğal bir parçasıyım. Çalışmak istediğim alanlar, hedeflediklerim, araştırmak istediklerim, peşinden koştuklarım ve daha nicesi. Yaşıyorum, yaşadığımı hissediyorum. Yoruluyorum, yorulduğumu hissediyorum. Ben varım, buradayım, iyi bir niyet taşıyarak ve her kötülüğün farkında olarak, hatalar yaparak, zorluklar aşarak, alaya alarak kimi zaman kendimi, kimi zaman sonsuz bir saygı duyarak ama hangi koşul altında olursa olsun ben buradayım. Yazıyorum, okuyorum, büyüyorum. Burdayım. Hayatın bütün gerçekliğini bir kenarda t

Günce / Yorgunluk

 Merhaba Sevgili Okur, İnsanın gözyaşı bitene kadar ağladığı akşamların ardından sabah kalkıp makyaj tazelemesi, işe gidip çalışarak yemek satın alacağı parayı kazanması ne kadar da gerçek bir duygu. Sahiden yetişkin olmak birazcık uzaylı olmak gibi, birazcık robotlaşmak gibi. İnsanlıktan çıkmak zorunda kaldığın, insan yönünü biraz iptal etmeyi öğrenmek zorunda olduğun bir yer yetişkin olmak.. Kendi kendimle yediğim leziz bir akşam yemeğinin ardından bütün masa örtüsünü tek bir hamle ile çekerek yerle bir etmiş gibi hissediyorum. Ve çatlayana kadar ağlamalı geçen akşamın ardından bir yudum su içip uykuya dalacağım. Her şeyi biraz film sahnesi yaşar gibi tecrübe etmeye meylim vardır. Beni tanıyan herkes de iyice bilir bu ince detayını hayatımın. İnsanlara her daim hayatı korkusuzca yaşamayı öğütlemem de bundandır biraz. Cesur davranmayı, önünü ardını hesap etmeden yaşamayı, buradan bana bir zarar gelir bak bundan uzak durayım diye bir fren sistemi kurmadan hayat idame ettirmeyi kendime

ÇARPIŞMALAR

 Bugün hayatımda yeni bir güne uyandım. Eskiye göre daha cesur bir kız olduğumu hissederek, hayata karşı çok daha gerçekçi bir yaklaşım benimseyerek; artık sınırlar inşa etme, çizgiler çekme, burası benim alanım sana ne oluyor diyebilmek konusunda daha güçlüyüm. Uzay boşluğunda iki dev cismin çarpışması ile galaksiler oluşuyor. Gerilip gerilip çarpışmanın sanılandan daha güvenli olduğunu idrak ediyorum. Bütün gerçekliğiyle dünyayı yerlere serip, hayattan beklentilerimi ortaya döküyorum. Pat pat, çat çat neyse o her şey dökülecek. Yapılacak, adil pazarlık yapılacak yapılacaksa. İnsanın meseleleri olur, çözülmesi zordur. İnsan, bu meselelerle insan olur. Dönüşmenin bereketi vardır. O bereketi aramakla yollar açılır, yollar bulunur. İnşa ettiğimiz bir kişi vardır. Yalnızca bir kişi inşa edebiliriz. Öyleyse kavga etmek, çarpışmak, sert duvarlar yıkmak, devrilmek ve yeniden ayaklanmak; bütün bunlar benim sevgiyle yaptığım şeyler olacak. Özlüyorum. Çok uzakta bir yeri özlemek ne demek? Çok u