Var olmak, yeniden

-

 

Sevgili okur,

Günümüzde pek çok okur olduğu gibi pek çok yazar da var. Ben henüz tam olarak ikisi de olamadım. Yarım yarım bütünleşmeye çalışan bir yolcu gibi hissediyorum kendimi. Bazen sesine bir karşılık arıyor insan. Etrafta karşı karşıya duranları gördükçe kendi karşısındaki boşluğa bakıveriyor ve boşluk hayali bir cismaniyet arayışına evriliyor. Yıllar evvel tattığımı düşündüğüm bazı bilinç hallerine takılı kalmış bir taraf seziyorum kendi içimde. Sizde de olur mu hiç ? Sanki duyumsadığınız bir gerçeklik , hakikat fenomenolojisini bir takıntı haline dönüştürmek gibi. Kendi gerçekliğimizi de kendi yorumlarımızın inşa ettiğine inanırım hep. Tuhaftır ki bunu bir takıntı haline dönüştürdüğüm iddiası da ‘ben’den sadır olmakta, bu bakışı değiştirmek arzusu da benden sadır olmaktadır. Gençliğin ilk evrelerinde kendimi yüksek değerli hadiselerin ortasında kendi boyunca yük taşımaya hevesli bir kişi olarak tanımlardım. Daha sonraları bu değer verdiğim şeyin yok oluşuna şahit olmak,  sonralarda bilincimin arkasında bir yerlere onu ittirip saklamak beni derinden sarsacaktı.

Karakterimde yansımalarına şahit olduğum o izlerle  nasıl mücadele etmeliyim bilmiyorum. Eskiden yazardım, bol bol yazıp çözümleyip bir yol haritası çizerdim çıkış için kendime.  Yazdıklarımın bir değer oluşturmasını istemek güdüsüyle çoğu kez yazmaktan uzaklaştım , kaçtım. Neden ki?

Bir şeyi gözümüzde değerli kabul etmek onu bizim için ulaşılmaz bir konuma getiriyorsa, buraya bir dönüp bakmalıyız.  Ben yazmanın değeri karşısında küçüldükçe küçüldüm. Şimdi , binlerce kilometre uzağına düştüğüm o hakikat izlerinin başkalarında yansımalarını görmek kalbimi incitiyor. Dürüstçe olduğum yeri kabul edip, bir yalnız yürüyüşü sırtlamak istiyorum. Olduğum yer, olduğumuz yerdir. Sizinle birlikteyiz iyice biliyorum. Birikmişliklerimiz birbirinden bambaşka olsa da genel bir bütünden payımıza yansıyanlardır. Sanki gerçekleşen bir doğal afetin ortak bilincimizdeki yıkımlarıdır şahit olduğum önce kendimde, sonra ötekilerde. Ülkece ve hatta küresel dünyada koskocaman bir doğal afet var. nasibimize düşeni alıp farkına bile varmadan izlerini taşıyoruz kendi yaşantımızda. Ben durdum ve seyrediyorum biraz. Yaptığım tek şey bu. Seyrediyor ve düşünüyorum, izlerini sürmekteyim içerimde ve dışarımda olanların. Hırslar çarpışmaktadır bütün gördüğüm bu. Binlerce düşünce ve şiddet varlık bulmaktadır. Bütün gördüğüm bu. Kalplerdeki her şey açığa vurulmaktadır ama kimse kalbinin içindeki olanları anlamamaktadır. Açığa vurulan neyse bunu anlamaya çalışmak önceliğimiz olsa sevgili okur.

Kalbimize dönelim.

Orası üstad Necip Fazıl’ın ;

“bilmediler; kalptedir, kalptedir asıl feza;

Kalptedir , ölümsüzlük kefili kutsi imza”  diyerek işaret ettiği bakılacak meskendir.

 

Selam ile

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

bulutsuzluk özlemi

-
 Ne kadar uğraştımsa senden kaçmaya o kadar kapıldım rüzgarına. Sevmeye yeteneksiz miyim bilmiyorum. Korkarak sevdiğim senden, güvenli limanıma kaçmaya uğraştım. Olup biten bundan ibaretti aslında ikimizin arasında.. Korktum, senden çok korktum. Bir şekilde benim için daimi güvensiz bir yerdeydin, hep acı vardı senle ilişkili olarak ruhumda, ne zaman yanına gelsem hata yaptım, ne zaman gitsem hepsi de hataydı. Hiç tanımamış olmayı dilerdim. Seni hiç tanımasaydım nasıl biri olurdum sahiden bilmeyi isterdim. Sen, benim sonsuz ukdemsin. içimden atamayacağım o ukde, o sevgi, o çaresiz kalp ağrısı.. bir süre sonra iki yabancı olacağız.. Sözlerimi geri alamam, yazdığımı yeniden yazamam.. Bir daha geri dönemem. Ben, senden uzakta mutlu olacak mıyım bilmiyorum. Ama senden uzakta olmam gerektiğini biliyorum. Bu bir veda yazısı değil. Bu bir bulutsuzluk özlemidir. 
Devamı

Ukde

-
bazen hayat birileri için sizi çemberin dışında sayacaktır.  dünyası birbirine değmis iki genci düşünüyorum. alınmış ve de kırılmış sayılamam bilirsin, karakter işte. niçin sana hitap etmek istedim buradan bilmem. gerçek şu ki insan ulaşamadığına varabilecek bütün yolları tüketmeden rahat uyuyamazmış.  geniş bir çember çiziyorum bir kalbin etrafında ve acıdır ki bazı sırlar - bazı sırların canı cehenneme diyen amerikan bir iç ses yükseliyor tam burada , dilimi ısırıyorum- bazı sırlar bazılarımız için takipten çıkarılma sebebi olabiliyor. Yazar burada takibi hayatla eşdeğer kabul ederek ironi yapmak istemiştir.  Yazar onemsenmeyi seven biris...
Devamı

Mektup

-
 Özlemekten daha zor bir his var sevgili okuyucu, özlediğini kendine dahi itiraf edemeyeceğin birini özlediğini bilmek. Bazen hayat çok zorlaşıyor, bazen bütün yollar karmakarışık bir hal alıyor. Böyle zamanlarda bir arkadaşımın benim yolumu aydınlatabilmesini çok özlüyorum. Onunla paylaştığım iç dünyamda oluşan düğümleri sabırla ve merhametle çözmek için saatlerce uğraşmasını çok özlüyorum. Bana, hayatı öğretmek için çabaladığı anları çok özlüyorum. Arıyorum sevgili günlük, bu hissi çok arıyorum. Çünkü, bir kimsenin merhametle, dürüstlükle size sizi anlatabilmesi güzel bir şeydir. Hem birisi tarafından bu kadar berrak bir şekilde tanınmanın yarattığı ferahlık, hem anlaşılmanın insanın içinde oluşturduğu güven hissi paha biçilemez. Üstelik bu arkadaşımdan pek çok şey aldığım gibi kendisinin benden beslendiğini de görmekteydim. Bunu da ayrıca özlüyorum. Kalbimin içi hep hasretliklerle doldu. Eskiden ölüm dışında hiçbir şeyin insanların birbirlerine içinden geçenleri söylemesine mani...
Devamı