Ruhun Derinliklerine Çıkarken

-

İpin ucunu yakaladım zannediyorum. Ruhumun derinliklerine doğru bir sefer niyetindeyim. Bu kez diye başlayan bir cümle kurmak istemeden, geçmişi hiç var olmamış gibi bilerek geçmişi keşfe çıkıyorum. Bir yer var ki orada her sözü duyabiliriz. O yer ruhun dibindeki sonsuzluk neşvesi değil midir? Kalbimde bir yerde görünen olmaya duyulan bu hasreti anlamaya çalışmak bu yazının niyeti. Ruhun derinliklerine nasıl çıkılır başka değil mi?
Çocukluğumdan beri okurum, okumanın benim için ne anlam ifade ettiğini düşünmek istiyorum. Öncelikle bu aralar hayatım okul bakımından zorlu bir süreçten geçmekte olduğundan ve üniversite yıllarımla barışamayacak kadar kendime kırgın bir yerde bulunarak yazmaya  başladığımı hatırlatmak isterim. İngilizce bir sosyoloji kitabından okuma yapmaya çalışırken kitabı kapatıp elime Kemal Sayar’ın bir kitabını aldım. Alıp kaldığım yerden okumaya başlamıştım ki içerimde bir hatıra canlandı. Küçüktüm, alt komşunun kızı ile oyun oynuyorduk ve o oyunda ben ünlü bir doktordum. Konferanslar verirken dünyayı dolaşıyordum, tümöre bir çare bulmuştum ve Amazon’larda bir ahşap evim vardı. Konferanstan konferansa koşarken o ev benim kaçış mekanımdı. Bu oyunu anımsamakla az evvel elimde olan yabancı sosyoloji kitabı arasında derin bir bağ olduğunu keşfettim. Yolculuklarımızın hepsi gidip bir yerde çocukluk anılarımızla nasıl da bağdaşık çıkıyor değil mi? Tuhaf doğrusu. O oyun ne kadar masum görünse de şimdi farkediyorum ki orada içimde beni bu hayale sevk eden güdü doğru tanımlanamamış. Merak ettiğim bir şeyin peşinde araştırma yapmanın hayalini kurarken, merak ettiğim bir şey var olmamış. Bunu farkedince şimdiki sosyoloji çalışma arzumun derinliklerinde yatan güdüyü ve hatta üniversite hayatımı bana acı verici kılan güdüyü keşfeder gibi oldum. Tıpkı o vakitte olduğu gibi, merak duygusu ile hareket etmemek ve sonuca odaklanarak adım atmak.. yani ben sahiden de neden Marks’ı tanımak istiyordum ki? Onu tanıyor olmak ve bunu anlatabilen kişi olmak için mi? Yoksa, sahiden de bir sorun gördüğüm yere çözüm üretmek dahi değil , soru sorarak sorunun ne olduğunu anlamaya çalıştığım için mi?
İnsan olmak temel sorulara dönmektir daima. Ne, neden, niçin, nasıl, nerede ve kim?.. işte bu sorular gerçek bir kaşifin anahtarlarıdır. Gerçek bir yolcu , yolu anlamak için sorması gerektiğini hiç unutmaz. İnsan ise var oluşunu anlamlandırma çabasında tümden bir samimiyete muhtaçtır. O samimiyetin dışarıda yansıyan görüntüsüne odaklanmış bir ruhta var olması ise çok güçtür. Dışarıda yansıyan ruh görüntüme niçin bu denli önem vermekteyim? İşte bu soru , benim samimi sorulmuş ilk sorumdur.
Selam ve muhabbetle

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

bulutsuzluk özlemi

-
 Ne kadar uğraştımsa senden kaçmaya o kadar kapıldım rüzgarına. Sevmeye yeteneksiz miyim bilmiyorum. Korkarak sevdiğim senden, güvenli limanıma kaçmaya uğraştım. Olup biten bundan ibaretti aslında ikimizin arasında.. Korktum, senden çok korktum. Bir şekilde benim için daimi güvensiz bir yerdeydin, hep acı vardı senle ilişkili olarak ruhumda, ne zaman yanına gelsem hata yaptım, ne zaman gitsem hepsi de hataydı. Hiç tanımamış olmayı dilerdim. Seni hiç tanımasaydım nasıl biri olurdum sahiden bilmeyi isterdim. Sen, benim sonsuz ukdemsin. içimden atamayacağım o ukde, o sevgi, o çaresiz kalp ağrısı.. bir süre sonra iki yabancı olacağız.. Sözlerimi geri alamam, yazdığımı yeniden yazamam.. Bir daha geri dönemem. Ben, senden uzakta mutlu olacak mıyım bilmiyorum. Ama senden uzakta olmam gerektiğini biliyorum. Bu bir veda yazısı değil. Bu bir bulutsuzluk özlemidir. 
Devamı

Ukde

-
bazen hayat birileri için sizi çemberin dışında sayacaktır.  dünyası birbirine değmis iki genci düşünüyorum. alınmış ve de kırılmış sayılamam bilirsin, karakter işte. niçin sana hitap etmek istedim buradan bilmem. gerçek şu ki insan ulaşamadığına varabilecek bütün yolları tüketmeden rahat uyuyamazmış.  geniş bir çember çiziyorum bir kalbin etrafında ve acıdır ki bazı sırlar - bazı sırların canı cehenneme diyen amerikan bir iç ses yükseliyor tam burada , dilimi ısırıyorum- bazı sırlar bazılarımız için takipten çıkarılma sebebi olabiliyor. Yazar burada takibi hayatla eşdeğer kabul ederek ironi yapmak istemiştir.  Yazar onemsenmeyi seven biris...
Devamı

Mektup

-
 Özlemekten daha zor bir his var sevgili okuyucu, özlediğini kendine dahi itiraf edemeyeceğin birini özlediğini bilmek. Bazen hayat çok zorlaşıyor, bazen bütün yollar karmakarışık bir hal alıyor. Böyle zamanlarda bir arkadaşımın benim yolumu aydınlatabilmesini çok özlüyorum. Onunla paylaştığım iç dünyamda oluşan düğümleri sabırla ve merhametle çözmek için saatlerce uğraşmasını çok özlüyorum. Bana, hayatı öğretmek için çabaladığı anları çok özlüyorum. Arıyorum sevgili günlük, bu hissi çok arıyorum. Çünkü, bir kimsenin merhametle, dürüstlükle size sizi anlatabilmesi güzel bir şeydir. Hem birisi tarafından bu kadar berrak bir şekilde tanınmanın yarattığı ferahlık, hem anlaşılmanın insanın içinde oluşturduğu güven hissi paha biçilemez. Üstelik bu arkadaşımdan pek çok şey aldığım gibi kendisinin benden beslendiğini de görmekteydim. Bunu da ayrıca özlüyorum. Kalbimin içi hep hasretliklerle doldu. Eskiden ölüm dışında hiçbir şeyin insanların birbirlerine içinden geçenleri söylemesine mani...
Devamı